Ιστορία του tango

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ TANGO

    Η Ιστορία του Tango είναι συναρπαστική και περίπλοκη. Είναι μία ιστορία συναισθημάτων και πολλών πολιτισμικών προσμίξεων. Το Tango είναι μια “θλιμμένη σκέψη που χορεύεται” σύμφωνα με τον μεγάλο ποιητή των Tangos Enrique Santos Discepolo.

tango1

TANGO : ανήκε στο περιθώριο και δέχτηκε την απαξίωση της «αστικής» κοινωνίας. Έχει την ίδια ευαισθησία, την ίδια νοσταλγία και την «πολύτιμη» αλήθεια των συναισθημάτων εκείνων που σε πλημμυρίζουν όταν το ακούς χωρίς καλά-καλά να μπορείς να καταλάβεις το γιατί quagga. Υπάρχει εκείνη η καθαρότητα και η ορμή που έρχεται από τη θάλασσα σαν ώθηση βαθιά της ψυχής και του νου να ονειρευτεί, να αγκαλιάσει, να αγγίξει, να πονέσει χωρίς όρια και «πρέπει».

Το tango είχε την τύχη που του άξιζε. Ήταν το ίδιο το πάθος, ο έρωτας, η νοσταλγία για τα ήθη και το ρομαντισμό μιας εποχής περασμένης. Έδωσε κίνηση στα σώματα με αυστηρά διαχωρισμένους ρόλους και ενώ ο καβαλιέρος δείχνει τη σεξουαλική του επιθυμία μέσα από ένα μείγμα ευαισθησίας και επιθετικότητας και έχει τον έλεγχο των κινήσεων στην ντάμα, στην πραγματικότητα εκείνος αφήνεται και προσαρμόζεται στις δικές της κινήσεις και «αποφάσεις».

Πρέσβευε την ελευθερία και το βάθος των συναισθημάτωνπόνου, θλίψης, έρωτα 도리를 찾아서 더빙 다운로드? κι ως εκ τούτου καταδιώχτηκε για μια μακρά περίοδο, αυτής της πιο σκληρής χούντας της Αργεντινής. Ακόμα και οι μουσικοί αυτοεξορίστηκαν και κατέφυγαν κυρίως στη Γαλλία, στο Παρίσι, που για μια ακόμη φορά ο νόστος για την πατρίδα και ό,τι άφησαν εκεί, τους κάνει να παίζουν tango σαν ένα είδος «αντιπολίτευσης», περισσότερο ως μουσική και λιγότερο ως τραγούδι.

tango2

ΠΕΡΊΟΔΟΙ

 

Ι. ΓΕΝΕΣΗ ΤΟΥ TANGO – ΠΡΩΤΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ (1900-1915)

Η γένεση του Tango οριοθετείται περίπου στα 1880, στην περιοχή του Ριο Δε Λα Πλάτα, στο Μπουένος Αιρες 스켈레톤키 다운로드. Η επικρατέστερη των απόψεων υποστηρίζει ότι το Tango είναι κράμα πολλών διαφορετικών ρυθμών, μεταξύ των οποίων ο ισπανοκουβανέζικος ρυθμός Habanera, η Milonga της αργεντινής υπαίθρου, ο νέγρικος χορός candombe και τα ανδαλουσιάνικα Tangos.

Το Tango αν και γεννήθηκε για να εκφράσει τα απελπισμένα αισθήματα των απόκληρων της κοινωνίας είναι εκτός από την θλίψη, την νοσταλγία, την ανασφάλεια, το πάθος για μια καλύτερη ζωή και την απελπισία είναι μουσική, είναι χορός, είναι τραγούδι. Στην ιστορία του καθένα από τα τρία αυτά στοιχεία είχε άλλοτε μεγαλύτερη και άλλοτε μικρότερη βαρύτητα.

Στην πρώτη περίοδο του Tango, η οποία οριοθετείται μεταξύ 1900-1915, επικρατούν κυρίως οι χαρούμενοι ρυθμοί, όπως ο ρυθμός της Milonga (El Choclo, το πρώτο Tango milonga από τον Angel Villoldo), ο χορός ήταν έντονος και αισθησιακός 유튜브 비디오 다운로드. Συναντάμε κυρίως ορχηστρικά και λιγότερο τραγουδιστά Tangos.

 

 

Η πρώτη γενιά των ερμηνευτών τάγκο αναφέρεται σαν η “Παλιά Φρουρά” (Guardia Vieja). Το πρώτο τάγκο που ηχογραφήθηκε ήταν του Angel Villoldo (Άνχελ Βιζόλντο). Η μουσική παιζόταν με όργανα που μπορούσαν εύκολα να μεταφερθούν: τρίο φλάουτοκιθάραβιολί, με το μπαντονεόν να φτάνει περί τα τέλη του 19ου αιώνα. Η διάδοση του μπαντονεόν οφειλόταν πρωτίστως στον Eduardo Arolas (Εδουάρδο Αρόλας), ενώ ο Vicente Greco (Βισέντε Γκρέκο, 1886-1924) καθιέρωσε το σεξτέτο για το τάγκο, αποτελούμενο από πιάνοκοντραμπάσο, δύο βιολιά και δύο μπαντονεόν.

Παρά την περιφρόνηση, μερικοί το υποστήριξαν θερμά, όπως ο συγγραφέας Ricardo G?iraldes (Ρικάρδο Γκουϊράλντες), πλαίυ-μπόϋ και γόνος της Αργεντίνικης αριστοκρατίας γεωκτημόνων 다운로드. Ο G?iraldes έπαιξε ρόλο στη διεθνή απήχηση του τάγκο, το οποίο κατέκτησε τον κόσμο μέχρι το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.

 

ΙΙ. ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ – ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΟ TANGO (1917-1935)

Κατά τη δεύτερη περίοδο του Tango (1917-1935), συντελούνται αρκετές αλλαγές, δεδομένου ότι η αργκό του λιμανιού και των παρανόμων, καθώς και οι προκλητικές και αισθησιακές κινήσεις του χορού δεν είναι αποδεκτές από την μεσαία τάξη, συν την εμφάνιση του Bandoneon, του κατεξοχήν μουσικού οργάνου του Tango, συν την διάδοση του Tango στο Παρίσι και στην Ευρώπη, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο, γεννάται η ανάγκη για την ύπαρξη μιας αγοράς Tango μουσικής και ηχογράφησής της.

Καταρχήν ο χορός γίνεται πιο ευπρεπής και μπαίνει σε δεύτερη μοίρα σε σχέση με το τραγούδι, είναι η εποχή που δημιουργούνται οι τραγουδιστές – αστέρες με κορυφαίο τον Carlos Gardel, η προσωπολατρία του οποίου άγγιζε την υπερβολή, αν αναλογιστεί κανείς την έλλειψη των σημερινών μέσων μαζικής ενημέρωσης, και καταλαμβάνουν την Tango σκηνή, πράγμα το οποίο δεν ήταν ιδιαίτερα ευχάριστο για τους χορευτές εκείνης της εποχής. Στα μέσα της δεκαετίας του 1920 έως τα μέσα της δεκαετίας του 1930, ο χορός στο Buenos Aires γίνεται λιγότερο δημοφιλής σε σχέση με το τραγούδι 노동가.

 

Την ίδια περίοδο το τάγκο φτάνει και στην Ελλάδα. Ήδη το 1914 οι οπερέτες “Πόλεμος εν Πολέμω” του Σπύρου Σαμάρα και “Στα Παραπήγματα” του Θεόφραστου Σακελλαρίδη περιλαμβάνουν Ελληνικά τάγκο. Στα επόμενα χρόνια, και ιδίως στον μεσοπόλεμο, κυκλοφορούσαν πάνω από εκατό Ελληνικά τάγκο κάθε χρόνο.

 

ΙΙΙ. ?Η ΧΡΥΣΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΟΥ TANGO? (1935-1955)

Η γενιά του ?40, ξεκινά το 1935, με μία νέα προσέγγιση του Tango. Το 1935, έτος το οποίο συμπίπτουν δύο γεγονότα εξαιρετικά μεγάλης σημασίας, το πρώτο είναι ο θάνατος του Carlos Gardel και το δεύτερο το ντεμπούτο της ορχήστρας του Juan D 그랜드체이스 아레나서버? Arienzo στο καμπαρέ “Chantecler”, ξεκινά η λεγόμενη χρυσή περίοδος του Tango, η οποία λήγει με την πτώση του Περόν το 1955.

Την ίδια περίοδο, στην Ελλάδα του μεσοπολέμου γραφόντουσαν πάνω από εκατό τάγκο κάθε χρόνο, από συνθέτες όπως ο Κώστας Γιαννίδης, ο Αττίκ, ο Μιχαήλ Σουγιούλ και πολλοί άλλοι, τραγουδισμένα από την την Σοφία Βέμπο, την Δανάη Στρατηγοπούλου, την Κάκια Μένδρη, τον Νίκο Γούναρη (προπάντων στην δεκαετία του 50) και άλλους.

 

IV. ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΚΡΙΣΗΣ, ΤΟ TANGO ΣΙΩΠΑ, TANGO NUEVO (1955-1983)

Η ουσιαστική περίοδος κρίσης του Tango ξεκινά με την πτώση του Περόν το 1955.

Το Tango καταδιώχθηκε από τις στρατιωτικές δικτατορίες που ακολουθήσανε. Ο αριθμός των 600 ορχηστρών που υπήρχανε επί εξουσίας Περόν μειώνεται δραματικά ιδιαίτερα κατά την περίοδο της σκληρότερης δικτατορίας που γνώρισε η Αργεντινή από καταβολής της, της δικτατορίας του Βιδέλα το 1974 나쁜남자. Χιλιάδες συλλήψεις, φυλακίσεις και εξαφανίσεις αντιφρονούντων.

Μουσικοί και δημιουργοί του Tango, ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων, υποχρεώνονται να εγκαταλείψουν τη χώρα. Το μεγαλύτερο ποσοστό των αυτοεξόριστων προσφύγων καταφεύγει στο Παρίσι όπου και ανατρέχει στις ρίζες του Tango, καθώς γεννάται η νοσταλγία για την πατρίδα, η θλίψη και ο πόνος της υποχρεωτικής εγκατάλειψης.

Το Tango πολιτικοποιείται και γίνεται όργανο μιας αντιπολίτευσης που θέλει να δράσει δυναμικά στην αλλαγή της κοινωνίας.

Η μουσική παίζει πια τον κυρίαρχο ρόλο, το τραγούδι και ο χορός περνάνε σε δεύτερη μοίρα και η επίδραση της τζαζ οδηγεί στην γένεση του Tango Nuevo με κύριο εκπρόσωπό του τον Astor Piazzolla 더더더 다운로드.

O Astor Piazzolla αγαπήθηκε τόσο όσο και κατακρίθηκε ιδιαίτερα από τους συμπατριώτες του, οι οποίοι με συχνές δριμύτατες επιθέσεις, τον κατηγορήσανε ότι κατέστρεφε το Tango και ότι η μουσική του δεν ήταν Tango. Η καταξίωσή του άργησε πάρα πολύ να έρθει, όπως και η καταξίωσή του Tango Nuevo στην Αργεντινή. Ο ίδιος αμύνονταν ισχυριζόμενος, ότι για εκείνον @quot;το Tango ήταν πάντα για τα αυτιά παρά για τα πόδια”.

Στο Μπουένος Άιρες τη δεκαετία του ’70 έγιναν απόπειρες να αναμειχτεί το τάγκο με άλλα μουσικά είδη, όπως την τζαζ και το ροκ 반창꼬. Ο Litto Nebbia και οι Siglo XX ήταν ιδιαίτερα δημοφιλείς εκπρόσωποι αυτού του κινήματος. Τα τελευταία χρόνια το Αργεντίνικο γκρουπ 020 στο άλμπουμ End of Illusions ανέμειξε ποπ-ροκ βρετανικού στυλ με nuevo tango.

 

V. Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΤΑΝΓΚΟ

Η πτώση της στρατιωτικής χούντας στην Αργεντινή, στα 1983, οδήγησε στην αναγέννηση του Tango στο Μπουένος Άιρες. Μαρτυρίες εκείνης της εποχής καταγράφουν ότι η ατμόσφαιρα ήταν πολύ παράξενη. Οι άνθρωποι ξυπνούσανε σαν από βαθύ λήθαργο και ήθελαν να κινηθούν γρήγορα και άμεσα.

Ακμάζουν ξανά ορχήστρες που παίζουν κλασσικά τάγκο (Sexteto Mayor, Color Tango, και πολλές άλλες) και νέοι τραγουδιστές που ακόμη και όταν τραγουδούν καινούρια τραγούδια μένουν πιστοί στο ήθος και το ύφος του τάγκο (π.χ. ο Daniel Melingo).

 

Άλλες πρόσφατες τάσεις μπορούν να περιγραφούν ως “ηλεκτρο-τάγκο” ή “κράμα-τάγκο”, όπου οι ηλεκτρονικές επιδράσεις μπορούν να είναι από ανεπαίσθητες έως κυρίαρχες. Σε αυτήν την κατηγορία ανήκουν το συγκρότημα Tanghetto, το συγκρότημα Narcotango του Carlos Libedinski, το συγκρότημα Gotan Project (με βάση το Παρίσι), το συγκρότημα Bajofondo του Gustavo Santaolala, κλπ

Άλλοι μουσικοί συνέχισαν στα ίχνη του Astor Piazzolla, χρησιμοποιώντας στο τάγκο στοιχεία από την τζαζ και από την κλασική μουσική, παραδείγματος χάριν ο Ντίνο Σαλούτσι, ο Rodolfo Mederos, ο Ενρίκε Μαρτίν Εντένσα, ο Χουάν Μαρία Σολάρε και ο Fernando Otero.

tango3

Πηγές :

http://www.wikipedia.org

http://www.hlmtango.com/

http://www.patrastango.gr/

 

Στην επόμενη αναφορά μας στο Τάνγκο θα δούμε τι σχέση έχει ο κορυφαίος Μπαντονεονίστας με την Ελλάδα;

 

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.